اولین کنسرت جشنواره امسال کنسرت سنتی کودکان بود که امسال با کوارتت فونیکس برگزار شد. (عکس بالا) حدود 150 شنونده بیشتر از مهدکودک ها و مهدکودک ها بودند و تجربه خوبی داشتند. فرصت کافی برای فعالیت، آواز خواندن و حرکت به ریتم های آهسته وجود داشت، به ویژه زمانی که جسپر فالچ سازهای مختلف می نواخت – یا خودش! ماجراها و داستان‌های هیجان‌انگیزی نیز گفته می‌شد و مثل همیشه وقتی که گروه Funen سرگرمی می‌کردند، باعث خوشحالی و لذت مهمانان جشنواره “آیند” شد.
همچنین به عنوان ماکائو شناخته می شود
همچنین به عنوان ماکائو شناخته می شود
نه جوان از گروه آکا ماکائو اولین کنسرت خود را در طول جشنواره هاونسنن انجام دادند. این گروه که ریشه در مدرسه موسیقی Frontsession در آرهوس دارد، بین موسیقی مستقل، راک، الکترونیک و مخصوصاً جهانی دستکاری می‌کند. گروه چندین آهنگ خودنویس را اجرا می کرد و ملودی ها و آهنگ های شاد همیشه پخش می شد.
آنها همچنین آهنگی از AySay محبوب داشتند و تفسیر آنها از لحن های آمریکای لاتین، آفریقایی و اسکاندیناوی تجربه هیجان انگیزی بود. با این حال، تعدادی از شماره های اولیه وجود داشت که در آنها باس و سازهای کوبه ای باعث غرق شدن گروه برنجی خوب و دو زن جوان خوش آواز در پیش زمینه شدند. اما اولین بازی عالی برای گروه با استعداد بزرگ.
کریس و مدز
در Torvescenen، جشنواره با نوازندگی/آواز خواندن خوب The Quiggs و سپس کریس اند مادز با نام مستعار کریس اندرسن و Mads Toghøj افتتاح شد. دومی بعداً جایزه موسیقی محلی دانمارک را در طول جشنواره دریافت کرد. در این توجیه، جسپر هگارد، رئیس انجمن جشنواره، از جمله گفت:
«مدز از ته دل می نویسد و موسیقی او سرچشمه اسکاجن او را تراوش می کند. سومین آلبوم استودیویی او ادای احترامی بزرگ به شهر دوران کودکی او و مردمی است که مادز را به مرد و ترانه سرای امروزی تبدیل کردند.
این دو تروبادور محلی مجموعه‌ای از موسیقی‌های فولک، بلوز، کانتری و قدیمی خود را با داستان‌های خوب اجرا کردند. ترجیحاً با موسیقی خودش، اما مادس توگوج نتوانست پیشینه خود را پنهان کند – یعنی نوه خواننده افسانه ای فولک فیسکر توماس. بنابراین او به طور طبیعی حکمت درهم شکستن «آنا لوویندا» (لینک زیر) را که پدربزرگش در کارنامه خود داشت به او منتقل کرد.
سپس ترادیش در برنامه بود. این سه آهنگ سنتی ایرلندی را در بهترین حالت خود با لوئیز رینگ ونگسگارد در کمانچه، برایان ووتمن در ماندولین، سازهای کوبه ای و بودران و گیتاریست جان پیلکینگتون تضمین می کند. هر سه با صداهای خوب که به طور پیوسته و در کنار هم بین اعداد دستگاهی خاص خود را نشان می دادند. برایان ووتمن نیز نشان داد که می تواند ایرلندی قدم بگذارد، اما اکنون موسیقی در پیش زمینه بود. مجموعه گروه شامل بسیاری از آهنگ‌های خود بود، اما آهنگ‌های کلاسیک فولکلور ایرلندی “The Irish Rover” و “The Leaving of Liverpool” را نیز در بر داشت.
