قبل از اینکه همه تماشاگران جشنواره خواب خود را از بین ببرند، اولین کنسرت جمعه در فضای باز آغاز شد. و اگر هنوز کمی خواب‌آلود هستید، گروه Peatbog Faeries با راک فولکلور پرانرژی و قدرتمند خود جمعیت را به هیجان آوردند.
گروه اسکاتلندی از سال 1991 وجود داشته است و راس کوپر را با کمانچه نوازی ماهرانه و پرشور خود به عنوان قطعه اصلی در اختیار دارد. این گروه که در سال‌های اخیر ترکیب‌های زیادی را تغییر داده است، تعدادی از شماره‌های دستگاهی را ارائه کرد که در آنها گیوه نیز جزء محبوب‌تر بود.
جاستین هالد بویسن، نوازنده جوان آکاردئون، به زیبایی بین داستان سرایی، موسیقی کلاسیک و موسیقی محلی حرکت می کند. روایت موسیقایی او از زنی که بارها در زندگی روزمره اش از مسیرهای او عبور می کند، تقریباً داستانی بیش از حد صمیمی و شخصی است که نشان دهنده توجه زیاد او به تجربیات روزمره است. در این میان او روایت جذاب را با کلیپ ها و نت های مالیخولیایی ساز خود نقطه گذاری می کند و با سوپرانوی بسیار زیبا می خواند و از صدای خود نهایت استفاده را می کند.
بعد از آن زمانی که کنسرت شبانه Open Air با حضور برادران Thy برگزار شد، کاسه‌های کاملاً متفاوتی از سوپ وجود داشت. جونا اسمیت، با توماس و سایمون آلستروپ به عنوان عوامل اصلی، محافظ شنوایی زیبا را به جوان‌ترین جمعیتی که در ردیف‌های جلو ایستاده بودند، ارائه داد، اما تنها پس از چند نفر. شاید از همان ابتدا باید به آنها خیانت می شد.
اما حرکتی زیبا که در طول مسیر زمانی که توماس دخترش مادلین را هنگامی که امروز 12 ساله شد به روی صحنه فراخواند، دنبال شد. او به درستی به او اجازه داد تا با “Monster” آواز بخواند. (بابا – زیر تخت من هیولایی هست)¨. اما در غیر این صورت، آهنگ های بسیار آشنا «عسل»، «رویاها»، «دختر یونس»، «خانه در آتش» و «بالا» و همچنین چند آهنگ جدیدتر را دریافت کردیم.
گروه در نهایت تقریباً جمع آوری کردند. 100 کودک و جوان محلی روی صحنه چون آینده هستند! شما مانند جونا اسمیت، سالگرد جشنواره را به شیوه زیبای خود جشن گرفتید.
