اگرچه کنجکاوی اغلب من را به سمت اولویت دادن به اولین بازیگران جشنواره سوق می دهد، یافتن نوازندگانی که قبلا در TF نوازندگی کرده اند نیز جالب است. به همین دلیل منتظر شنیدن پیشرفت موسیقی The Wood Brothers بودم. من موسیقی این سه نفر از نیویورک را به عنوان ترکیبی هیجان انگیز از بلوز، کانتری و فولک به یاد دارم.
این همان چیزی بود که مجموعه آنها در چادر 1 نیز ارائه می کرد، با این حال، ترکیب اصلی موسیقی آنها بیشتر بر روی باتلاق بلوز و فانک متمرکز بود. علیرغم محدودیت های فرمت سه نفره، آنها توانستند به صدای بزرگی دست یابند که Dr. جان یا شاهکار کوچک. آنها از افکت های مختلف به هوشمندانه ترین شکل استفاده کرده اند. به ویژه جانو ریکس تبدیل به نوازنده با استعداد و چند ساز گروه شده است. او اغلب همزمان کیبورد و درام می نواخت. با این حال، همه چیز با دست بازی می شد. برای آن متشکرم!
به جای اینکه وقتشان را صرف حرف زدن کنند، سراغ فولاد رفتند. به معنای واقعی کلمه. در یک آهنگ، الیور وود نه تنها گیتار استیل اسلاید می نوازد، بلکه کریس وود نیز از استیل اسلاید روی بیس الکتریک خود استفاده می کند. بنابراین من قبلاً آن را نشنیده بودم. خیلی خوب کار میکنه
موسیقی The Wood Brothers به همان اندازه فشرده و ارگانیک بود که وقتی بیشتر عمر خود را صرف تور و ضبط موسیقی جدید می کنید، می شود. که احتمالا حقیقت هم هست. آنها سازهای خود و مخاطبان مختلف را می شناسند.
این موسیقی است که می تواند برای همه مناسبت ها استفاده شود. به همان اندازه برای گوش دادن و رقصیدن مناسب است. اینها تقریباً به طور انحصاری آهنگهای اصلی هستند که “خوش شانس ترین مرد” از بین آنها بسیار موفق بود، اما یک شماره جلد در لیست مجموعه قرار گرفت. یعنی “Ofelia” توسط The Bands که تبدیل به یک استاندارد محبوب شد.
کریس وود پر جنب و جوش بین باس الکتریک و باس جابجا شد و برای یک شماره آواز خواند، اما برادر الیور همچنان مسئول “آواز اصلی” است و دیگران آواز دقیق و هارمونی بسیار غنی را اضافه می کنند. همه اینها به یک اجرای بسیار مسری و قانع کننده تبدیل شد.
